Klucze udarowe (część II a). Konstrukcja kluczy udarowych
W drugiej części artykułu o kluczach udarowych poruszamy zagadnienia ich budowy i stosowanych w nich technologii.
Typowe tego typu elektronarzędzia składają się z następujących głównych elementów:
- silnika elektrycznego (1-fazowego komutatorowego 230 V, 2- lub 4-polowego prądu stałego, asynchronicznego w kluczach przewodowych i bezprzewodowych, tzw. silnik bezszczotkowy),
- wentylatora chłodzącego,
- przekładni zębatej,
- kołkowego mechanizmu udarowego,
- włącznika i elektronicznych układów sterowania prędkością pracy (klasyczna elektronika lub mikrofalownik w kluczach z silnikami bezszczotkowymi),
- przełącznika zmiany kierunku obrotów,
- uchwytu narzędziowego (zabierak kwadratowy 3/8”, 1/2”, 3/4” i 1”),
- obudowy typu „T”, pistoletowej lub krzyżowej z rękojeścią główną (opcjonalnie rękojeść dodatkowa),
- kabla zasilającego (klucze przewodowe),
- elektronicznego zespołu zasilania (tylko klucze bezprzewodowe lub przewodowe z silnikami bezszczotkowymi).
W kluczach udarowych stosuje się elektryczne silniki komutatorowe zasilane jednofazowym prądem zmiennym 230 V, 2- lub 4-polowe silniki prądu stałego (14,4 lub 18 V) albo silniki asynchroniczne (tzw. bezszczotkowe w kluczach akumulatorowych i przewodowych). Na wale ich wirnika zamontowany jest wentylator służący do chłodzenia klucza. Jego zadaniem jest nie tylko niedopuszczenie do powstania wysokiej temperatury uzwojeń silnika, lecz także odbieranie ciepła od mechanizmów przekładni i mechanizmu udarowego. Dzięki temu możemy wykonywać pracę przez dłuższy czas bez szkody dla elektronarzędzia.
Klucze udarowe mają jedno- lub dwubiegową planetarną przekładnię zębatą służącą do zmniejszenia obrotów silnika. W przypadku narzędzi przewodowych 8z silnikami szczotkowymi – z ok. 25.000-30.000 min-1 do maksymalnie 2300 min-1.
